χωλός

-ή, -ό / χωλός, -ή, -όν, ΝΜΑ

1. αυτός που έχει χάσει το πόδι ή τα πόδια του, κουτσός

2. αυτός που δεν μπορεί να βαδίσει κανονικά επειδή έχει ελάττωμα στο πόδι ή στα πόδια

3. μτφ. ελλιπής, ελαττωματικός

νεοελλ.

το αρσ. ως ουσ. ο χωλός

ζωολ. γένος κολεόπτερων εντόμων

αρχ.

1. αυτός που έχει παράλυτο χέρι, κουλός («χεῑρα χωλὴν ἕξειν», Ιπποκρ.)

2. (μετρ.) (για ιαμβικό τρίμετρο στίχο) αυτός που έχει σπονδείο στη δεύτερη, στην τέταρτη ή στην έκτη θέση.

επίρρ...

χωλῶς Μ

ελλιπώς, ελαττωματικά.

[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. λ. που εμφανίζει το επίθημα -λός τών επιθ. τα οποία δηλώνουν σωματικές αναπηρίες (πρβλ. στρεβ-λός, τραυ-λός, τυφ-λός). Η σύνδεση τής λ. με το ρ. χαλῶ παραμένει ανεπιβεβαίωτη].